تومورهای مداری می توانند خوش خیم یا بدخیم باشند و آنها می توانند اولیه (یعنی تومور از اینجا شروع شود) یا متاستازیک (یعنی تومور به دیگر بخش های بدن گسترش پیدا می کند) باشند. برخی از تومورهای مداری معمولاً در کودکان شایع تر هستند و برخی دیگر از انواع آن اغلب در بزرگسالان تشخیص داده می شوند.

سایر تومورها شامل موارد زیر می شوند:

تومورهای عروقی (برای مثال، همانژیوم، لنفانژیوم، همانژیوپری سیتوما)

تومورهای غده اشکی (برای مثال، داکریوآدنیت، تومورترکیبی خوش خیم، سارکوئیدوزیس و کارسینوم سیستیک آدنوئید) و توده  هایی که از سینوس ها به داخل مدار گسترش پیدا می کنند (برای مثال، کارسینوم سنگفرشی، موکوسل).

 سرطان متاستازیک می تواند از دیگر بخش های بدن وارد شود و یک تومور مداری را تشکیل دهد. در نهایت، یک تومور مداری می تواند ناشی از التهاب (برای مثال یک تومور کاذب، سارکوئیدوزیس) یا عفونت (التهاب) باشد.

تومورهای مداری، در صورت امکان به طور کامل خارج می شوند. اگر نتوان آنها را به طور کامل خارج کرد و یا اگر خارج کردن تومور موجب آسیب زیادی به دیگر ساختارهای اطراف چشم می شود، ممکن است فقط یک تکه تومور خارج شود و برای ارزیابی توسط پاتولوژیست به آزمایشگاه فرستاده شود و بیمار با پرتودرمانی و یا شیمی درمانی درمان شود. گاهی اوقات یک تومور مداری بسیار بزرگ است و یا سینوس ها را درگیر می کند و نیاز به جراحی وسیعتری با  boneflaps دارد.

اگر در طول جراحی، نتوان تومورهای مداری را خارج کرد، می توان آنها را با رادیوتراپی پرتوی خارجی درمان کرد. برخی از تومورهای مداری نادر، نیاز به خارج کردن چشم و محتویات مداری دارند. گرچه در موارد معدود، برای درمان تومور باقیمانده جهت حفظ چشم و بینایی آن، از درمان هایی مانند پرتودرمانی مداری و شیمی درمانی میتوان استفاده کرد