She had a mole on her face. She hated it. It was on her left cheek. It wasn't far from her mouth. She touched it every day. She wished that it would go away. But it didn't. It was an ugly brown bump on her cheek. It was a dark brown circle. It was about the size of a pencil eraser. Everyone could see her mole. Everyone looked at her mole. She hated her mole. Every night she scrubbed her cheek extra hard. Every day she pressed down on the mole with her finger.She asked her mom to cut the mole off with a razor. "I won't cut it off with a razor," said her mom. "I'm not a doctor. I'll take you to a doctor. Maybe he can cut it off with a razor."

خال

روی صورتش خال داشت.  او از آن متنفر بود.  روی گونه چپش بود.  از دهانش دور نبود.  او هر روز آن را لمس می کرد.   آرزو داشت که از بین برود.  اما نشد  برجستگی قهوه ای زشتی روی گونه اش بود.  یک دایره قهوه ای تیره بود.  تقریباً به اندازه پاک کن مداد بود.  همه می توانستند خال او را ببینند.  همه به خال او نگاه کردند.  از خال خود متنفر بود.  هر شب گونه اش را خیلی سخت می مالید. هر روز با انگشت خال را فشار می داد.  از مادرش خواست که خال را با تیغ برش دهد.  مادرش گفت: "من آن را با تیغ نمی برم."  "من دکتر نیستم. تو را به دکتر می برم. شاید بتواند آن را با تیغ برش دهد."