ساز ایرانی «تنبور» - نسخه‌ی قابل چاپ

تنبورنام باستانی سازهای مضرابی خانواده دوتار و از سازهای قدیمی ایران و سازی آیینی و مذهبی است. این ساز از معدود سازهای رایج در ایران است که مقدس شمرده می شود. حوزه اصلی رواج تنبور،استان کرمانشاهان،به ویژه دو منطقه ی گوران،صحنه و بخش هایی از استان لرستان است. دو ساز دیگر نزدیک به تنبور در ایران وجود دارد،یکی تمبوره است که در غرب استان گیلان(تالش) و دیگری تمبورک در بلوچستان است که نواختن آن رایج است. تمبوره ی تالش کوچک ترین ساز زهی مضرابی در نواحی مختلف ایران است و تنبورک بلوچستان بر خلاف نام آن که بیان گر تنبور کوچک است،سازی است نسبتا بزرگ که در سراسر بلوچستان متداول است. تنبور دارای کاسه طنینی یکپارچه یا ترکه ای به شکل تقریبا نیمه گلابی است که روی دهانه ی آن صفحه ای چوبی قرار دارد. کاسه ی طنینی با رابطی به نام گلویی به دسته ای نسبتا طویل متصل است. تنبور در اصل دو وتر و دو گوشی دارد. ولی امروزه 3 وتر و 3 گوشی دارد.