+- تالار گفتگوی کیش تک/ kishtech forum (http://forum.kishtech.ir)
+-- انجمن: پردیس فناوری کیش (http://forum.kishtech.ir/forumdisplay.php?fid=1)
+--- انجمن: گفتگوی آزاد (http://forum.kishtech.ir/forumdisplay.php?fid=5)
+--- موضوع: برگزاری مراسم عروسی در گیلان (/showthread.php?tid=17198)
برگزاری مراسم عروسی در گیلان - site2017 - 28-11-2017
برگزاری مراسم عروسی در باغ تالار های زیبای گیلان با هوای عالی و صدای چکاوک ها از جمله به یاد ماندنی ترین مراسمات می باشد. بعد از مراسم خواستگاری و جواب مثبت خانواده دختر به خانواده خواستگار، طرفین شبی را جهت صورت گرفتن تعیین می کنند. برای شب بله برون، از همۀ خاله ها، دایی ها، عمه ها و عموها دعوت می‌شود تا بعدها کدورتی پیش نیاید. به عنوان مهریه علاوه بر مبلغی پول، زمین، مزرعه، گاو، ظروف مسی، فرش و یک دست رختخواب برای عروس مشخص می شود.
این مراسم در خانه دختر انجام می‌شود و مخارج آن و کلیه تدارکات اسباب پذیرایی از مهمانان (میوه، شام و چای شیرینی) برعهده خانواده پسر است. یک روز قبل از شب مراسم، خانواده پسر مایحتاج آن مراسم را تهیه و به منزل خانواده دختر می‌فرستند. مهمانان مورد نظر خانواده پسر که معمولاً افراد بسیار نزدیک و ریش سفید خانواده یا طایفه هستند بطور شفاهی برای صورت گرفتن دعوت شده و در خانه دختر حاضر می شوند.
در ابتدای ورود به خانواده عروس آینده تبریک می گویند، بعد از خوردن شام و صرف چای، میوه و شیرینی صحبت پیرامون تعیین مفاد قرارداد ازدواج دو جوان آغاز می شود. مهمانان زن در اتاقی جداگانه گرد عروس آینده حلقه می زنند و به وی تبریک می گویند و هدایایی هم که برای عروس آورده شده و عبارت از روسری، انگشتر، خلعت (پارچه پیراهنی) و ادکلن است پس از رویت پدر و مادر عروس توسط مادر و خواهر بزرگ داماد به عروس اهدا می شود. معمولاً روسری به سرش بسته و انگشتر طلا را به دست وی می اندازند.
خانواده پسر در شب صورت گیری با خود یک حلقه نامزدی، عطر و یک روسری به همراه می آورند و در صورتی که جواب مثبت باشد، خواهر داماد روسری عروس را بر سرش می گذارد و مادر یا خواهر داماد، انگشتری را در انگشت دست عروس آینده می‌گذارند.
صورت نامه و امضای معتمدین در امر ازدواج
پس از خواستگاری روزی تعیین می شود و فامیل طرفین در خانه عروس جمع شده، طلا و جواهر و سایر وسایلی که داماد باید بخرد مشخص می کنند. در کاغذی طلا و جواهر و سایر وسایلی که داماد باید بخرد مشخص می گردد. نام کاغذ به نام (صورت نامه) است و به امضای معتمدان و حضار می رسد. جشن نامزدی بیشتر توسط خانم ها اداره می شود و وقتی مردها می‌روند مجلس کاملا زنانه می‌شود و آنها نیز به دور از چشم مردها به شادی مشغول می شوند.
بعد از صورت گرفتن، پدر داماد و عروس تاریخ معینی را برای برپایی جشن شیرینی خوران معلوم می کنند. در این جشن همه مردم را دعوت کرده و از مهمانان با چای، انواع شیرینی‌های محلی و احیاناً میوه پذیرایی می‌کنند.
چند روز پس از جشن نامزدی مطابق قرار، چند نفر از زنان فامیل و همسایه به همراه پدر و مادر عروس و داماد به بازار می روند و مطابق صورت نامه وسایل عروس را می‌خرند که از آن جمله قرآن کریم، طلا، چمدان، لباس، آینه و شمعدان است. در این مراسم برای سادات و زن های مسن و بچه های همراه نیز چند تکه پارچه خریداری شده و به آنها هدیه می شود.
قبل از عقد، مادر داماد همراه با عمه داماد و چند نفر همسایه و یک خیاط به خانه عروس می روند و چادر عقد عروس را برش داده و با نخ کوک می دوزند. این مراسم برای اعلام نزدیکی جشن عقد و اجازه ای غیرمستقیم است که به عروس داده می شود تا لباس های خود را برای مراسم عقد آماده کند.
مراسم عقدکنان معمولا در شب حنابندان یا روز مستقلی انجام می شود، عروس چادر عقدش را بر سر می‌گذارد و سر سفره حاضر شده و با اجازه پدرش بله می‌گوید. در سر سفره علاوه بر وسایل معمولی، وجود چند عدد تخم مرغ در ظرف برنجی که سمبل آرزوی بچه دار شدن است خودنمایی می کند. در هنگام عقد افرادی مانند زنان نازا و همسایه دشمن را به بهانه های مختلف از اتاق بیرون می کنند چرا که معتقدند اگر کسی در هنگام بله گفتن عروس قفلی را بزند بعدا در زندگی دچار مشکل می شود.
لوازم مجلس عقد را معمولاً در خوانچه می‌چینند و به خانهٔ عروس می‌فرستند. در روستاهای کوهستانیِ دیلمان آن چه را که برای عقد خرید کرده اند، مثل کفش و لباس عروس، آینه و چراغ، کله قند و شیرینی، عسل و نبات، برنج، روغن و غیره، همراه با قرآن، بار چند قاطر می‌کنند و قاطرها را زنگ می‌بندند و با ساز و نقاره به خانه‌ای می‌فرستند که مراسم عقد در آن برپاست. زمان روز عقد را قبلاً تعیین می‌کنند.
پس از عقد، نوبت مجلس شیرینی خوران است که در خانهٔ عروس برگزار می شود و معمولاً شب شیرینی خوران، داماد در خانهٔ عروس می ماند. در برخی نقاط، ماندن داماد در خانهٔ عروس موکول به مجلس دیگری است که «پاکشدن» یا «دومازن مارون» نامیده می شود. پیش از برگزاری این مجلس، داماد حق ماندن در خانهٔ نامزدش را ندارد.