[font=iran, Tahoma, sans-serif]
داستان کتاب پس از تو
[/font]

[font=iran, Tahoma, sans-serif]
درباره کتاب پس از تو
این کتاب، بسیار بسیار متفاوت تر از آن چیزی بود که انتظار داشتم.
در کتاب من پیش از تو [font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]ویل مدام به لو می گفت که برای زندگی خود نقشه های خوب بریزد و زندگی متفاوتی را تجربه کند.[/font]
قسمت هایی از کتاب من پیش از تو که به همین موضوع اشاره می کرد:[/font]

[font=iran, Tahoma, sans-serif]
قسمت هایی از متن کتاب پس از تو
[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]روی پشت بام می ایستم و به تاریکی سوسو زن لندن در زیر پایم نگاه می کنم. این همه آدم در اطرافم زندگی می کنند، نفس می کشند، غذا می خورند، حرف می زنند. میلیون ها نفر که زندگی شان کاملاً از زندگی من جداست. چه آرامش و نظم عمومی  غریبی![/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]می خوام بگویم نمی توانم برگردم به استورتفیلد و برایشان دوباره همان دختر شوم. همان دختری که مجبور است نارضایتی مادرش را حس کند که با همه ی وجودش تلاش می کند کسی نفهمد ناراضی است، و عزم راسخ و سرخوش پدرش را که ” همه چیز رو به راه است، اوضاع خوب است”. طوری یک سره این حرف را تکرار می کند که انگار با گفتنش اوضاع واقعاً روبه راه می شود. نمی خواهم هر روز از جلوی خانه ی ویل رد شوم و به چیزی فکر کنم که روزی بخشی از آن بوده ام و به چیزی که همیشه آن جا وجود خواهد داشت.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]بعد از مرگ ویل، اولین بار است که در این نه ماه به گذشته فکر می کنم، یک جورایی گیج و بهت زده هستم. مستقیم به پاریس رفته بودم و دیگر به خانه بازنگشتم. سرمت از حس آزادی و اشتیاقی که ویل در وجودم به جوشش در آورده بود.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]من بهتر از هر کسی می دانستم  چهره ای که آدم ها انتخاب می کنند تا از خودشان به دنیا ارائه کنند، با آن چه در اصل هستند بسیار فرق می کند. می دانستم رنج و اندوه می تواند شما را به رفتارهایی وادارد که حتی نمی توانید کمترین درکی از آن ها داشته باشید.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]حسی که با خواندن اخبار صفحه ی حوادث به من دست می داد، این بود که با آن ها احساس نزدیکی می کردم، من زخم خورده بودم و دنیای اطرافم این را می دانست، و بدتر این که خودم هم به تدریج به آن واقف شدم.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]گاهی ما آدم ها در اوج غم و اندوه با هر بدبختی که هست روزگار را می گذرانیم و دوست نداریم نزد دیگران اعتراف کنیم که چه قدر در نوسان روحی قرار داریم و غرق در اندوه هستیم.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]چه فایده ای دارد که آدم بخواهد دائم رنج و اندوهش را بازنگری کند؟ مثل این بود که یکسره با یک زخم وربروی و نگذاری التیام پیدا کند. من می دانم چه بخشی از آن بودم، می دانم چه نقشی در آن داشتم. پس چه فایده ای دارد که بخواهم دائم گذشته را مرور و جزئیاتش را بررسی کنم؟[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]می توانم بگویم از زندگی خودم تقریبا راضی بودم. این قدر در جمع هایی بودم بفهمم باید از شادی های کوچک زندگی هم خوشحال بود. سلامت بودم. دوباره خانواده ام را داشتم. کار می کردم. اگر هنوز با مرگ ویل کنار نیامده بودم، دست کم حس می کردم کم کم دارم از زیر سایه اش بیرون می آیم.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]حس می کردم توی پیله ی کوچکی قرار دارم، اما باید اعتراف کنم پیله ای که یک فیل عظیم و تنومند در کنجش چمباتمه زده بود… اما دنیای بیرون، مثل موجی پیش رونده، با سرسختی تمام، آرام آرام خودش را تحمیل می کرد.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]وقتی عزیزی را از دست می دهیم، کسی که عاشقش هستیم، ظاهرا دیگر توان برنامه ریزی نداریم. گاهی افراد حس می کنند دیگه هیچ اعتمادی به آینده ندارند، گاهی هم خرافاتی می شوند.[/font]

نقل‌قول:

[font=iran-bold, Tahoma, sans-serif]لو: آیونا کی بود؟ دوست دختر قبلی ات.
سام: توی آژانس مسافرتی کار می کرد. دختر خوبی بود.
لو: ولی تو که عاشقش نبودی.
سام: چرا می پرسی؟!
لو: هیچ کس در مورد دختری که عاشقش بوده اینجوری اظهار نظر نمیکند. معنی حرفت این است میشود باز هم با بقیه دوست باشیم.[/font]

نقل‌قول:

خیلی خوبه این کتاب