22-08-2021, 11:26 AM
UNE MÈRE QUI EN RENCONTRE UNE AUTRE
مادری که با دیگری ملاقات می کند
Il y avait entre 1800 et 1823, à Montfermeil, près de Paris, une sorte d'hôtel pauvre, tenu' alors par des gens appelés Thénardier, mari et femme.
بین سالهای 1800 و 1823 ، در مونتفرمایل ، نزدیک پاریس ، یک نوع هتل فقیرانه وجود داشت که در آن زمان توسط افرادی به نام تناردیه، زن و شوهر اداره می شد.
Devant cet hôtel, un soir de printemps de 1818, une très grosse voiture, faite pour tirer des arbres, est arrêtée. Dessous, des chaines pendent, et, sur l'une d'elles, sont assises, ce soir-là, deux petites filles. L'une a environ deux ans et demi, l'autre dix-huit mois. La plus petite est dans les bras de la plus grande. Un morceau de tissu adroitement mis les empêche de tomber. Une mère a vu cette chaîne et a dit : « Tiens ! voilà un jouet pour mes enfants »
در جلوی این هتل ، یک عصر بهاری در سال 1818 ، یک ماشین بسیار بزرگ که برای کشیدن درختان ساخته شده بود متوقف شد. در زیر ، زنجیرها آویزان داشت ، و روی یکی از آنها ، دو دختر کوچک نشسته اند. یکی حدود دو سال و نیم ، دیگری هجده ماهه است. دختر کوچکتر در آغوش دختر بزرگتر قرار دارد. یک تکه پارچه هوشمندانه از افتادن آنها جلوگیری می کرد. مادری این زنجیر را دید و گفت: "اینجا! اینجا یک اسباب بازی برای فرزندان من است "
Les deux enfants, bien habillées, ont l'air heureuses. Leurs yeux brillent. Elles rient. L'une est très brune, l'autre l'est moins. A quelques pas, assise à l'entrée de l'hôtel, la mère tire sur la chaine. Les petites filles rient. Le soleil couchant les éclaire.
این دو کودک که لباس خوبی پوشیده اند ، شاد به نظر می رسند. چشمانشان می درخشد. آنها می خندند. موهای یکی از آنها بسیار قهوه ای رنگ است ، دیگری کمتر. چند قدم دورتر ، در ورودی هتل نشسته ، مادر زنجیر را می کشد. دختران کوچک می خندند. خورشید در حال غروب محیط را روشن می کند.
Tout en tirant sur la chaîne, la mère chante. Sa chanson et ses deux petites filles l'empêchent d'entendre et de voir ce qui se passe dans la rue. Cependant, quelqu'un est arrivé près d'elle et tout à coup elle entend une voix qui lui dit : « Vous avez là deux jolies enfants, madame. »
در حالی که زنجیر را می کشد ، مادر آواز می خواند. آهنگ او و دو دختر کوچکش مانع شنیدن آنچه در خیابان رخ میداد، می شد. با این حال ، شخصی به او نزدیک شده و ناگهان صدایی را می شنود که می گوید: "شما دو فرزند دوست داشتنی دارید ، خانم."
Une femme est à quelques pas. Cette femme, elle aussi, a un enfant qu'elle porte dans ses bras. Elle tient en plus un assez gros sac qui semble très lourd.
یک زن چند قدم دورتر است. این زن نیز فرزندی دارد که در آغوش خود حمل می کند. او همچنین یک کیف نسبتاً بزرگ در دست دارد که بسیار سنگین به نظر می رسد.
L'enfant de cette femme est un des plus beaux qu'on puisse voir. C'est une fille de deux à trois ans. Elle est joliment habillée. Elle porte du linge fin. Le pli de sa jupe laisse voir une petite jambe blanche et forte. Elle est rose. Ses joues ont l'air de pommes. Elle dort, comme on dort dans les bras d'une mère, profondément.
فرزند این زن یکی از زیباترین بچه هایی است که می توانید ببینید. او یک دختر دو تا سه ساله است. او لباس زیبایی دارد. او کتانی خوب می پوشد. چین دامن او پای سفید قوی را نشان می دهد. صورتی است. گونه هایش شبیه سیب است. او همانطور که یکی در آغوش مادرش میخوابد ، عمیق خوابیده است.
La mère, elle, a l'air pauvre et triste. Elle ressemble à une ouvrière qui redevient paysanne. Elle est jeune. Elle a été belle, mais il n'y paraît pas. Ses cheveux blonds semblent très épais, mais disparaissent sous un mouchoir, laid, serré, qui passe sous le menton. Ses yeux ne semblent pas être secs depuis bien longtemps. Elle doit être très fatiguée et un peu malade. Elle regarde sa fille endormie dans ses bras avec amour. Elle a les mains brunes et les doigts durcis par le travail et l'aiguille. Sa robe est de toile. Elle porte de gros souliers. Cette femme qui s'appelle Fantine répète : « Vous avez là deux jolies enfants, madame. »
مادر فقیر و غمگین به نظر می رسد. او شبیه کارگری است و به نظر می رسد کشاورز است. اون دختری جوان است. او زیبا بود ، اما به ظاهر خود نمی رسد. موهای بلوند او بسیار ضخیم به نظر می رسد ، اما در زیر یک دستمال زشت و محکم که زیر چانه او قرار دارد پنهان شده. به نظر می رسید مدتهاست چشم هایش خشک نشده است. او باید بسیار خسته و کمی مریض باشد. او با عشق به دخترش که در آغوش دارد، نگاه می کند. او دست ها و انگشتان قهوه ای دارد که در اثر زحمت و سوزن سفت شده اند. لباس او با پارچه ی زمختی است. کفش های بزرگ پوشیده. زنی به نام فانتین تکرار می کند: "شما دو فرزند زیبا در آنجا دارید ، خانم."
La mère lève la tête, remercie et fait asseoir la passante sur le banc près de la porte. Les deux femmes parlent « Je m'appelle Mme Thénardier, dit alors la mère des deux petites filles. Nous tenons cet hôtel. »
مادر نگاه می کند ، تشکر می کند و رهگذر را روی نیمکت نزدیک در می نشاند. این دو زن صحبت می کنند: مادر این دو دختر کوچک می گوید: "اسم من خانم ترناردیه است." ما این هتل را اداره می کنیم. "
Cette Mme Thénardier est une femme seche, toute en os. Elle est jeune encore, elle a à peine trente ans, Debout, avec ses épaules d'homme et son air dur", elle ferait peur. Mais la voyageuse la voit assise. Une personne qui est assise au lieu d'être debout et voilà une vie changée !
خانم ترناردیه یک زن خشکی است. او هنوز جوان است ، تقریباً سی ساله است ، ایستاده ، با شانه های مردانه و نگاه سختش ، "او ترسناک به نظر می رسد. اما مسافر نشسته او را می بیند. فردی که به جای ایستادن می نشیند و اینجا زندگی تغییر کرده است!
La voyageuse raconte son histoire : elle est ouvrière ; son mari est mort ; le travail manque à Paris ; elle a quitté Paris le matin même ; elle portait son enfant et elle s'est sentie fatiguée.
مسافر داستان خود را می گوید: او کارگر است. شوهرش مرده است ؛ کار در پاریس کم است. او همان روز پاریس را ترک کرده است. او بچه اش را حمل و احساس خستگی می کند.
Les deux femmes continuent de parler : « Comment s'appelle votre enfant ? - Cosette. - Quel âge a-t-elle ? - Elle va avoir trois ans. - C'est comme ma première fille.
این دو زن همچنان به صحبت خود ادامه می دهند: «نام فرزند شما چیست؟ - کوزت - چند سالشه ؟ - او سه ساله است. - مثل دختر اولم است.
Cependant les trois petites filles se groupent ; une petite bête vient de sortir de terre ; et elles ont peur, et elles sont intéressées en même temps. Leurs fronts heureux se touchent. « Les enfants, s'écrie la mère Thénardier, se connaissent tout de suite ! On dirait trois soeurs ! » La nouvelle venue prend alors la main de la Thénardier, la regarde dans les yeux et dit : « Voyez-vous, je ne peux pas emmener ma fille dans mon village. Le travail ne le permet pas. Voulez-vous me garder mon enfant ? - Je ne sais pas, dit la Thénardier. - Je donnerai six francs par mois.
با این حال ، سه دختر کوچک کنارهم جمع میشوند. یک جانور کوچک به تازگی از زمین بیرون آمده است. آنها می ترسند ، و در عین حال کنجکاو هستند. پیشانی خود را لمس می کنند. مادر ترناردیه می گوید: "بچه ها فوراً یکدیگر را می شناسند! به نظر می رسد سه خواهر! "تازه وارد دست تناردیه را گرفته ، در چشمان او نگاه می کند و می گوید:" می بینی ، من نمی توانم دخترم را به روستای خود ببرم. کار اجازه نمی دهد. آیا فرزندم را برای من نگه میداری؟ تناردیه گفت: "نمی دانم." - ماهی شش فرانک می دهم.
Alors une voix d'homme crie au fond de l'hôtel : « Pas à moins de sept francs. Et six mois payés d'avance. - Je les donnerai, dit la mère. J'ai quatre-vingts francs. Il me restera de quoi aller à mon village à pied. Je gagnerai de l'argent là-bas, et quand j'en aurai un peu, je reviendrai chercher la petite.
سپس مردی از پشت هتل فریاد می زند: "کمتر از هفت فرانک". و شش ماه پیش پرداخت می شود. – مادر: به آنها می دهم. من هشتاد فرانک دارم. من آنقدر فرصت دارم که پیاده به روستایم بروم. من مقداری پول در آنجا به دست می آورم و وقتی مقداری داشته باشم ، برمی گردم و فرزندم را می گیرم.
Le marché est passé, La mère couche la nuit à l'hôtel, donne son argent et laisse son enfant.
معامله تمام شده است ، مادر شب در هتل می خوابد ، پولش را می دهد و فرزندش را رها می کند.
Quand la mère de Cosette est partie, l'homme dit à la femme : « Cela va m'aider à payer demain les cent dix francs que je dois. Il m'en manquait cinquante. Sans toi et les petites, j'allais en prison. Ah ! tu es adroite.
وقتی مادر کوزت رفت ، مرد به زن می گوید: "این به من کمک می کند تا فردا صد و ده فرانک بدهی ام را بپردازم." من پنجاه فرانک را گم کرده بودم. بدون شما و بچهها ، من می رفتم زندان. آه! شما باهوش هستند.
DEUX LAIDES FIGURES
دو شکل زشت
Qui sont les Thénardier ?... Ni de bons ouvriers, ni des gens intelligents. On ne peut être sûr de gens pareils, ni de ce qu'ils ont fait, ni de ce qu'ils feront.
تناردیه ها چه کسانی هستند؟ ... نه کارگران خوب ، نه افراد باهوش. شما نمی توانید در مورد افرادی مانند آن ، یا آنچه آنها انجام داده اند ، یا آنچه آنها انجام خواهند داد مطمئن باشید.
Ce Thénardier raconte qu'il a été soldat, qu'il a fait la guerre en 1815 et qu'il a sauvé un colonel. Mme Thénardier, elle, lit des livres d'amour bêtes et elle a appelé ses deux filles Eponine et Azelma.
تناردیه می گوید که او یک سرباز بود ، که در جنگ در سال 1815 جنگید و یک سرهنگ را نجات داد. خانم ترناردیه کتابهای عاشقانه احمقانه می خواند و نام دو دختر خود را اپونین و آزلما گذاشت.
Leur hôtel marche mal et, le deuxième mois, la femme porte à Paris le linge et les vêtements de Cosette. Elle reçoit soixante francs et habille l'enfant, qui n'a plus de linge ni de vêtements, avec les vieilles jupes et les vieilles chemises des petites Thénardier. On lui donne à manger les restes de tout le monde, un peu mieux que le chien, un peu plus mal que le chat.
مسیر هتلها آنها بد است و در ماه دوم ، زن ملحفه و لباس کوزت را به پاریس می آورد. او شصت فرانک دریافت می کند و بچه ای را که دیگر کتان و لباس ندارد با دامن و پیراهن های قدیمی تناردیه کوچک لباس می پوشاند. ما به او غذای باقی مانده را می خورانیم ، کمی بهتر از سگ ، کمی بدتر از گربه.
Comme on le verra plus tard, la mère, qui a trouvé du travail à Montreuil-sur-Mer, écrit ou, pour mieux dire, fait écrire tous les mois pour avoir des nouvelles de son enfant. Les Thénardier répondent chaque fois : « Cosette va très bien. »
همانطور که بعداً خواهیم دید ، مادر در Montreuil-sur-Mer کار پیدا کرده است ، می نویسد یا به بیان بهتر ، هر ماه به آنها نامه می نویسد تا از فرزندش خبر داشته باشد. تناردیه هر بار پاسخ می دهند: "کوزت خیلی خوب است. "
Les six premiers mois passés, la mère envoie sept francs pour le septième mois, et continue ses envois de mois en mois. L'année n'est pas finie que le Thénardier dit : « Nous n'avons pas assez avec sept francs. » Et il en demande dix. La mère croit que son enfant est heureuse et envoie les dix francs.
شش ماه اول گذشت ، مادر هفت فرانک برای ماه هفتم ارسال می کند و ارسال را ماه به ماه ادامه می دهد. سالی به پایان نرسیده که تناردیه می گوید: " هفت فرانک برای ما کافی نیست." و ده تا درخواست می کند. مادر معتقد است که فرزندش خوشحال است و ده فرانک می فرستد.
Certaines femmes ne peuvent aimer d'un côté sans hair de l'autre. La mère Thénardier aime ses deux filles et va hair l'étrangère. Voilà où peut conduire l'amour d'une mère ! Cosette tient bien peu de place. Pourtant cette mère trouve que c'est encore une place prise à ses filles et Cosette ne fait pas un mouvement sans recevoir des coups.
برخی از زنان نمی توانند بدون نفرت به افراد دیگر عشق ورزند. مادر ترناردیه دو دختر خود را دوست دارد و از بیگانه متنفر می شود. اینجاست که موجب برتری عشق مادرانه می شود! کوزت فضای بسیار کمی را اشغال می کند. با این حال ، این مادر متوجه می شود که هنوز جایی است که از دخترانش گرفته شده است و کوزت بدون دریافت تلنگر، حرکتی انجام نمی دهد.
La Thénardier étant méchante pour Cosette, Eponine et Axelma, ses filles, sont méchantes aussi. Les enfants, à cet âge, sont ce que sont leurs parents, en plus petit.
بدبین بودن تناردیه نسبت به کوزت ، اپونین و آزلما ، دخترانش را نیز بد بدبین کرده است. کودکان ، در این سن در مقیاس کوچکتر همانند والدین خود هستند.
Une année passe, puis une autre. On dit dans le village : « Ces Thénardier sont de braves gens. Ils ne sont pas riches et cepen dant ils élèvent une pauvre enfant qu'on a laissée chez eux ! » On croit Cosette oubliée par sa mère
یک سال می گذرد ، سپس یک سال دیگر. آنها در روستا می گویند: "این تناردیه ها افراد خوبی هستند. آنها ثروتمند نیستند و با این وجود بچه فقیری را تربیت می کنند که در کنار آنها مانده است! یکی فکر می کند کوزت توسط مادرش فراموش شده است.
Peu à peu l'enfant devient la servante de la maison. On lui fait balayer les chambres, la cour, la rue, laver les assiettes, porter les paquets. La mère, restée à Montreuil-sur-Mer, commence à mal payer. Cosette, si jolie et si fraiche à son arrivée dans cette maison, est maintenant maigre et jaune. Elle a toujours l'air d'avoir peur.
کم کم کودک نوکر خانه می شود. او مجبور شد اتاقها ، حیاط ، خیابان را جارو کند ، ظرفها را بشوید ، بسته ها را حمل کند. مادری که در Montreuil-sur-Mer ماند ، شروع به اهمال در پرداخت می کند. کوزت ، وقتی به این خانه رسید بسیار زیبا و جوان بود ، اکنون لاغر و زرد است. به نظر می رسد او همیشه می ترسد.