تالار گفتگوی کیش تک/ kishtech forum

فیبرنوری امروزه به یکی از سریع ترین روش های اتصال به اینترنت تبدیل شده و  یک نور با پهنای باند بالا می باشد که درون یک رشته از جنس پلاستیک یا سیلیکا قرار گرفته است. اما این تکنولوژی همچنان در مقایسه با سایر تکنولوژی های DSL، گستردگی کمتری دارد. مودم فیبر نوری از طریق این تکنولوژی، اینترنت را فراهم می سازد آینده اینترنت پهن‌باند (Broadband) را فیبرنوری شکل می‌‌دهد  این فناوری از الیاف فیبرنوری برای دستیابی به حداکثر سرعت موجود که اکنون 1000 مگابيت در ثانیه (1 گیگابیت در ثانیه) استفاده می‌‌کند. ارتباطات فیبرنوری با ارسال یک پرتو نور از طریق کابل‌های شیشه‌ای انجام می‌‌شود. فیبرنوری رشته باریک (به ضخامت یک تار مو) از یک ماده شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می‌‌‌تواند نوری را که از یک سر به آن وارد شده از سر دیگر خارج کند. فیبرنوری پهنای باند بیشتری نسبت به کابل‌های معمولی دارد و قادر است داده‌های تصویری، صوتی و نمونه‌های دیگر را به‌راحتی با پهنای باند بالا تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بیشتر انتقال دهد.

بعد از این‌که پالس‌ها به مقصد رسیدند یک ترمینال شبکه نوری (ONT) پالس‌های نور را به اترنت الکتریکی تبدیل می‌‌کند. به این شکل دستگاه‌های شما می‌‌توانند از طریق نور تبدیل شده به جریان الکتریسیته به اینترنت متصل شوند. این تبدیل در انتهای آخرین فاصله تا مقصد انجام می‌‌شود و به این شکل مصرف‌کننده می‌‌تواند به ستون فقرات اینترنت متصل شود. ستون فقرات اینترنت جایی است که مردم را قادر می‌‌سازد از طریق وب به سراسر جهان دسترسی پیدا کنند. هر چند ممکن است اینترنت فیبرنوری یک فناوری نوظهور به نظر برسد، اما در واقع از همان نخستين روزهای معرفی اینترنت وجود داشته است. در سال 1988 کابل‌های فیبرنوری از زیر اقیانوس عبور کرد تا ایالات متحده را به اروپا متصل کند. این اولین خط زیردریایی نصب شده برای اتصال مسافت‌های بین قاره‌ای بود و امروزه به‌طور کامل از کف اقیانوس عبور کرده است. زمانی‌که به وبسایتی متصل می‌‌شوید، صرف‌نظر از این‌که از چه دستگاهی استفاده می‌‌کنید و مقصد کجا است، چند مرحله باید طی شود تا درخواست شما به مقصد برسد. هر کدام از این مراحل از طریق ستون فقرات اینترنت به یکدیگر متصل می‌شوند.

یک فراهم‌کننده خدمات اینترنتی می‌تواند انواع مختلفی از اتصالات فیبرنوری را پیاده‌سازی کند، هر کدام از این پیکربندی‌ها تحت عنوان Fiber to the X یا FTTX شناخته می‌‌شوند که x بیانگر جایی است که اتصال فیبرنوری به پایان می‌‌رسد.

FTTH: مخفف عبارت Fiber to the Home می باشد. البته در برخی از شرکت های ارائه دهنده سرویس اینترنت، با نام FTTP نیز شناخته می شود. در این نوع سرویس، شما اینترنت فیبرنوری را توسط کابل فیبرنوری به طور مستقیم از شرکت ارائه دهنده خدمات و یا ISP دریافت کرده و مستقیم در خانه و یا شرکت از آن استفاده می کنید. لازم به ذکر است که در این حالت علاوه بر اینترنت، می توان تلویزیون اینترنتی، خطوط تلفن دیجیتال و یا سیپ فون را نیز بر روی سیستم FTTH انتقال داد. برای راه اندازی این شبکه به مودم فیبر نوری FTTH نیاز خواهید داشت.

FTTC: این کلمه مخفف عبارت Fiber to the Cabinet می باشد. این تکنولوژی تنها از فیبرنوری تشکیل نشده است، بلکه ترکیبی از کابل مسی و فیبر نوری در آن مورد استفاده قرار می گیرد. کشیدن کابل های فیبر نوری در داخل مجموعه ها هزینه بر است. به همین دلیل، گاهی توسط تکنولوژی فیبر نوری، سرویس اینترنت به داخل کابین ها در خیابان وارد می شود و سپس توسط کابل مسی به داخل مجموعه ها راه پیدا می کند. این تکنولوژی ساده تر و ارزان تر از سایر مدل های فیبرنوری است اما با محدودیت های سرعت مواجه است.

FTTB: این کلمه مخفف عبارت Fiber to the Building می باشد. هنگامی که کابل فیبر نوری تا ساختمان کشیده شده باشد اما به داخل مجموعه نیامده باشد، به کمک تکنولوژی FTTB می توان اینترنت از نوع فیبر را به داخل مجموعه آورد. این تکنولوژی از FTTH ارزان تر بوده و زودتر راه اندازی می شود.
FTTN: در این تکنولوژی می توان به چند صد کاربر به طور همزمان سرویس اینترنت را ارائه داد به شرطی که در فاصله یک مایلی نسبت به یکدیگر قرار گرفته باشند.