تالار گفتگوی کیش تک/ kishtech forum

خاصیت فیزیکی بتن

یک پارچگی در سطح

این خاصیت فیزیکی بتن نشانگر سیالیت و میزان رطوبت موجود در مخلوط است که با روشهای مختلفی مانند آزمایش اسلامپ اندازه گیری می شود. وقتی اندازه مخروط در آزمایش اسلامپ از بتن برداشته شود، اگر رطوبت خیلی زیاد یا خیلی کم باشد ساختار مخروط حفظ نمی شود و از نظر استاندارد مشکل ساز است.

مخلوط بتن تازه با محتوای آب زیاد منجر به جداسازی ماسه سنگ و آب سیمان، افزایش احتمال انقباض، افزایش بتن ترک خورده و سطح ورقه ورقه شدن آن می شود. یک فضای مشخص برای ادغام بتن تازه وجود دارد که برای هر پروژه متفاوت است. افزایش یا کاهش اسلامپ، سطح کارایی بتن را کاهش می دهد.

ماندگاری و پایداری بتن

این عامل به عنوان توانایی آن برای حفظ عملکرد رضایت بخش در طول عمر طولانی آن تعریف شده است. عملکرد خوب بدون شک با این عامل در ارتباط است. معمولاً بتنی که برای پیاده رو یا مسیر ماشین ها در نظر گرفته می شود، فرسوده می شود و سطح آن از بین می رود. از طرف دیگر، بتن در خارج از محدوده ساختمان ممکن است تحت تأثیر یخ زدگی یا حتی شرایط دچار خوردگی شود و کیفیت سطح آن ممکن است مختل شود.

دوام بتن هنگام قرار گرفتن در معرض رطوبت می تواند به طرز چشمگیری افزایش یابد. سازه های بتنی که در اجرای خود از فولاد و الیاف استفاده می کنند و از ورود رطوبت به قطعات فلزی جلوگیری می کنند، طول عمر بالایی دارند. سرانجام، هوازدگی نیز ظاهر بتن را تغییر می دهد و می تواند از دوام آن به عنوان خاصیت فیزیکی بتن جلوگیری کند.

بنابراین می توان با استفاده از مواد مناسب بتنی برای اجرای بتن رنگی، نسبت های اختلاط ایده آل، جلوگیری از تأثیر محیط خارجی بر روی آن و همچنین شرایط خشک کردن مناسب برای بتن، عمر و دوام بتن را افزایش داد.

ثبات حجم بتن

پایداری حجم به عنوان خاصیت بدنی بتن بدون شک می تواند بر طول عمر آن تأثیر بگذارد. هرگونه انبساط مواد اولیه در بتن یا کوچک شدن اولیه هنگام خشک شدن و هیدراتاسیون بتن، بر کیفیت نهایی آن تأثیر خواهد گذاشت. انبساط آب اضافی را در بتن تبخیر می کند و فضای داخلی آن را تغییر می دهد. انقباض اولیه نیز در طول فرآیند خشک شدن بتن ثابت است و در استحکام آن تأثیر دارد.

کوچک شدن بیش از حد بتن باعث ترک خوردگی و نفوذ رطوبت و افزایش خوردگی فولادها در بتن می شود. ترک خوردگی انقباض و ترک خوردگی بطور گسترده ای با تقویت با فولاد یا فیبر محدود می شود. از این مواد افزودنی نیز برای افزایش مقاومت محلی استفاده می شود و می توان از این روش برای ساخت پانل های بتنی استفاده کرد.

به کار بردن سیمان به میزان مناسب، حفظ نسبت مناسب بین آب و سیمان، استفاده از میلگردهای فلزی و فیبر، فراهم کردن شرایط مناسب جهت خشک شدن بتن و جلوگیری از ضربه محیطی مهمترین راهها برای حفظ حجم بتن است.

چسبندگی و انعطاف پذیری

چسبندگی بخش مهم دیگری از فرآیند قابلیت استفاده است که به ترکیب مواد اولیه بستگی دارد و خاصیت چسبندگی و پلاستیک بتن را نشان می دهد. هر چه چسبندگی و پلاستیک بتن در حد مطلوب باشد، بدین معنی است که می توان آن را به صورت ویژه فرموله کرد تا با کمک قالب بتن، شکل های مختلفی را ایجاد کرد. مخلوط های سخت و خشک فاقد ظرافت هستند و مواد تشکیل دهنده آنها از هم جدا می شوند.

افزایش رطوبت در سیمان می تواند با افزودن حجم آب به بتن ایجاد شود که هم نسبت سیمان به آب را کاهش می دهد و هم باعث افزایش فعالیت بیش از حد بتن می شود. مخلوط با چسبندگی بالا، یک سطح یکنواخت ایجادمی کند و مواد تشکیل دهنده آن به راحتی از هم جدا نمی شوند.

قابلیت استفاده و کارپذیری بتن

قابلیت استفاده یک خاصیت فیزیکی بتن است که از نظر اقتصادی مناسب پیمانکار است و بیانگر کیفیت بالای بتن است. اگر بتن به خوبی اصلاح شود، به راحتی شکل می گیرند، به راحتی جمع می شوند و به راحتی در شکل و بافت نهایی قابل استفاده می باشند.

بتن ضعیف عملکرد بتن مسطح را امکان پذیر نمی کند، اجزای مورد نظر ما را پوشش نمی دهد و اتصال قسمت های مختلف را دشوار می کند. این خاصیت به اندازه مواد اولیه مورد استفاده در تولید بتن و همچنین شرایط تفکیک آنها بستگی دارد که می تواند استحکام و دوام بتن را تضمین کند.

عمل ويبراسيون بتن
عمر مفيد بتن
ترك حرارتي در بتن چيست؟
ماستيك بند كشي
ضد يخ ملات مايع چيست؟
شيب بندي كف در اجراي بتن ريزي
واتر استاپ پي وي سي pvc چيست؟
فوق روان كننده كربوكسيلاتي چيست؟
چگونگي بررسي كيفيت بتن

حمله سولفات داخلی به بتن به صورت تائوماسیت

فرم حمله سولفات Thumasite فرم خاصی است که به منبع سولفات و همچنین کربنات نیاز دارد. این روش حمله سولفات کمتر متداول است و معمولاً در دماهای کم و پایین رخ می دهد. حمله تائوماسیت می تواند در بتن و ملات رخ دهد. محصولات فرآیند هیدراتاسیون سیمان شامل هیدرات کلسیم سیلیکات و کلسیم هیدروکسید هستند. از آنجا که هیدرات کلسیم سیلیکات کلسیم در بتن وجود دارد و بیشترین مقاومت را دارد، تشکیل تائوماسیت و تأثیر آن روی این قسمت بتن را تضعیف می کند.

فرمول شیمیایی این ماده [Ca3Si (OH) 6.12H2O] (SO4) (CO3) است. این ترکیب در دمای بین ۴ تا ۱۰ درجه سانتیگراد شکل می گیرد. با تشکیل این ترکیب، بتن یا ملات به ماده ای خالص تبدیل می شود که اکثر آنها استحکام کششی آن را ندارد و به راحتی شکسته می شود.

نکات مهم برای رهایی از حملات سولفاتی

با وجود نقاط ضعف از نظر استحکام کششی و مقاومت خمشی در بتن، هنوز هم به عنوان محبوب ترین ماده اولیه برای سازه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این امر باعث شده است تا در بسیاری از پروژه های مهم مانند سدها و اسکلت ها و همچنین احداث منابع آب برای شهرهای مختلف از بتن استفاده شود. از طرف دیگر این واقعیت وجود دارد که احتمال محلول سولفات در منابع گوناگون غیرقابل انکار است.

این سولفات محلول، چه در آب محلول و چه در محلول در خاک، می تواند عامل اصلی حمله سولفات به بتن باشد. حال اگر سازندگان و مهندسین سازه از این امر غافل شوند، در سطح بتنی ترک بسیار زیادی خواهد داشت که به نوبه خود منجر به شکستگی و تخریب بتن خواهد شد.

تعریف حمله سولفات خارجی به بتن

این نوع حمله بیشتر متداول است و معمولاً در صورت محلول در آب حاوی سولفات در بتن رخ می دهد. اکثر واحدها و پروژه های ساختمانی با استفاده از عایق ها صیقل می یابند، و اگرچه بتن مانند بتن طبیعی به نظر می رسد، اما دارای لایه محافظتی در برابر ورود سولفات است. هنگامی که سولفات وارد بدنه بتن می شود، پس از چندین واکنش، ساختار بتن را تغییر داده و استحکام آن را کاهش می دهد.

تغییراتی که در حین حمله سولفات از خارج رخ می دهد بسته به نوع و شدت آنها ممکن است متفاوت باشد. اما به طور کلی نتایج آنها شامل موارد زیر می شود:

[list]
[*]ترک خوردگی گسترده در سطح و قسمت داخلی بعد از اجرای بتن رنگی.
[*]انبساط قسمت داخلی بتن و تجزیه آن.
[*]از دست دادن پیوند بین دانه های سیمان و ماسه سنگ و در انتها تخریب بتن.
[/list]

اثرات فوق نمونه ای از حمله سولفات سدیم و سولفات پتاسیم به بتن است. محلول های حاوی سولفات منیزیم به طور کلی برای غلظت های خاصی تهاجمی هستند. این امر به این دلیل است که منیزیم در اکثر واکنشها تداخل دارد و کلسیم را در فاز جامد بتن جایگزین می کند. در این حالت، تشکیل هیدروکسید منیزیم و هیدراتهای سیلیکات منیزیم را می بینیم که به طور مستقیم بر مقاومت بتن تأثیر می گذارند.

منبع های حمله سولفات بیرونی به بتن

به طور طبیعی، در هنگام حمله سولفات به قسمت بیرونی بتن، باید با محلول یا یک محیط حاوی ذرات سولفات روبرو شویم که به سولفات اجازه می دهد تا به قسمت داخلی بتن نفوذ کند. در حال حاضر متداول ترین عوامل برای حمله بتن عبارتند از:

[list=1]
[*]آب دریا یا هر آب شور دیگر.
[*]اکسیداسیون ماده های معدنی شامل سولفید در خاک های بتنی مجاور.
[*]عملکرد های باکتریایی در فاضلاب.
[*]سولفات هایی که در آجر هستند.
[/list]

nikoo2020