25-11-2019, 04:08 PM
قصه کودکانه صوتی
زندگي سالهاي اوليه كودك بر پايه مادر محوري است وبراي از بين رفتن آن تا سنين بلوغ بايد منتظر ماند، بنابراین غيبت هاي مكرر مادر در كودك بي تفاوتي عاطفي ايجاد مي كند كه برای طفل امري زيانبخش است.
به گزارش خبرگزاری مهر، كودك بايد با مادر زندگي كند ولااقل تا مرحله پايان كودكستان با او باشد. اين ضرورت از چند نظر احساس مي شود كه مهمترين آن ضرورت تربيتي است، زيرا مادر ارضا كننده و سازنده شخصيت عاطفي و اخلاقي اوست وبخش اعظم آن در دوران كودكي رنگ مي گيرد. اگر مادر مجبور به كار يا مسافرتي است بايد پرستاري براي او انتخاب شود كه با كودك مانوس باشد و قسمت اعظم اوقاتش را با مهر وعطوفت با كودك بگذارند.
در جوامعي كه اصولي براي زندگي وجود نداشته و يا انديشيده نباشد همه امور و از جمله جنبه هاي تربيتي درهم وآشفته است. چه بسيار مادراني كه خود به هر سو مي روند وفرزندشان را به دست پرستاران و يا به شانس مي سپارند، اینکه بر سر او چه آيد و در آينده چگونه فردي بشود براي شان مطرح نيست. جدايي از فرزند نبايد كاري كوچك و ساده به حساب آيد، اگر چاره اي جز آن نيست لازم است كودك با تضمين و امنيت لازم پشتيباني گردد.
زندگي كودكان دور از مادر
اطفال خردسال به جدايي از مادر حساسند و كمترمي توانند خود را با وضع جديد مانوس كنند. هر چه به آنها مهر مي شود برايشان دلچسب نيست. طفل مدتها پس از جدايي از مادر ناراحت است، دنيا را تاريك و فاقد انس و محبت مي پندارد و آسايش وامنيت خود را از دست مي دهد.
كودكي كه مادرش از او دور شده و جداست غمگين وافسرده است. از ته دل نمي خندد، حال عموميش خوب نيست، حتي اشتها ندارد، رنگش پريده و دچار تشويش واضطراب است، گاهي از خواب مي پرد، زماني بهانه مي گيرد واگر كودك بداند كه مادرش پس از مدتي از مسافرت بر مي گردد تا حدودي جدايي را راحت تر تحمل مي كند و تا وقتي كه به او بگويند او از سفر بر نمي گردد.اعلام ناگهاني اين خبر حتي ممكن است موجب شوك عصبي او شود. اگر مادر از كودك به ناچار جدا و از او غايب مي شود لااقل بايد اطمينانش دهد كه بزودي بر مي گردد و به ديدنش مي آيد.
اين تصور غلط است كه كودك خردسال مادر وغير مادر را نمي فهمد وجدايي را مي تواند تحمل كند. بررسي ها نشان داده است كه كودك 1.5 ماهه نسبت به جدايي واكنش مي دهد وحتي اگر خوب هم تغذيه شود از جدايي رنج مي برد.
جدا ماندن طفل ازمادر موجب اختلالاتي در روان و در رفتار كودك خواهد شد. بررسي ها نشان داده كه برخي از آنها سختگير ومهاجم، نامتعادل، بي عاطفه و لاابالي مي شوند ونسبت به همه چيز بي قيد مي گردند و به هيچ جامعه اي نمي پيوندند. برخي ديگر لجباز مي شوند بهانه گيري مي كنند، راه فرار از منزل را مي آموزند، احساس بي محبتي مي كنند و از نظر رواني ارضا نمي شوند.
كودك نيازمند به نوازش ومحبت واقعي است و كار مربي وپرستار از اين حيث كامل نمي تواند باشد. در جنبه رشد بررسي ها نشان داده كه كودكي اين چنين از لحاظ رشد نيزدچارعقب ماندگي مي شود وهر چه جدايي بيشتر باشد اين جنبه بيشتر است. بخصوص براي كودكي كه داراي هوش سرشارتري باشد. شخصيت چنين كودك در جنبه هاي اخلاقي و عاطفي كمتر توسعه مي يابد واين امر حتي براي دوران بزرگسالي هم آثار نامطلوب از خود بر جاي مي گذارد. اين مساله شامل رشد رواني كودك نيز خواهد بود و از آن بابت هم كودك دچار تاخير رواني است.
غيبت هاي مكرر مادر در كودك بي تفاوتي عاطفي ايجاد مي كند كه برای طفل امري زيانبخش است و كودك حاضر نيست فرد ديگري را به عنوان جانشين مادر بپذيرد و دائما در حال عصيان و ظغيان است.
برخی عوامل آثار زیانبار غيبت ها را بيشتر و اثر آن را دردناك تر مي سازد. اين عوامل متعدد است
- طول مدت جدايي؛ مدت جدایی هر چه جدايي بيشتر، زيانش زيادتر است.
- سن كودك در حين جدايي؛ هر چه كودك خردسال تر اثر غيبت مادر در اوبيشتر است.
- نوع زندگي پس از جدايي؛ هرچه زندگي كودك آشفته تر ودرهم تر تاثير زيانبخش او زيادتر است.
- نوع مربي در زمان غيبت؛ هر چه مربي سختگيرتر وسست عاطفه تر، اثر آن نامطلوبتر است.
- وضع ارضاي نيازمندي ها؛ ارضای نیازهایی چون آب، غذا، استراحت و....هر چه نامطلوبتر اثر آن بدتر است.
كودك در حين جدايي و يا غيبت مادر گاهي به ياد او اشك مي ريزد. در چنين وضعي نبايد كودك را مجبور كرد كه از گريه خودداري كند، بلكه بايد در كنارش نشست و تدريجا با دلسوزي او را آرام كرد.
نوع جدايي
ديديم كه جدايي ها هر قدر بيشتر باشد زيان آن براي كودك بيشتر است. اگر او بدين وضع عادت كند حالت بي تفاوتي و نا آشنايي بر او غلبه مي كند. طوري كه از پس اين حاضر نيست مادر را بپذيرد. البته جدائي ها لازم نيست طولاني باشد گاهي جدائي هاي موقت هم از مادر باعث اختلال مي شود.
هرگز براي جدا شدن از كودك نبايد از غفلت او استفاده كرد. اگر بناست پس از رفتن فرزند به كودكستان مادر به مسافرت برود لازم است اين مطلب را قبلا به او بگويد. زيرا طفل از مدرسه بر مي گردد منتظر استفبال مادر است. به دنبال او مي گردد، اگر او را نيابد برايش بسيار دردناك است
مقالات بیشتر را در سایت وولک بخوانید
http://www.voolak.com
زندگي سالهاي اوليه كودك بر پايه مادر محوري است وبراي از بين رفتن آن تا سنين بلوغ بايد منتظر ماند، بنابراین غيبت هاي مكرر مادر در كودك بي تفاوتي عاطفي ايجاد مي كند كه برای طفل امري زيانبخش است.
به گزارش خبرگزاری مهر، كودك بايد با مادر زندگي كند ولااقل تا مرحله پايان كودكستان با او باشد. اين ضرورت از چند نظر احساس مي شود كه مهمترين آن ضرورت تربيتي است، زيرا مادر ارضا كننده و سازنده شخصيت عاطفي و اخلاقي اوست وبخش اعظم آن در دوران كودكي رنگ مي گيرد. اگر مادر مجبور به كار يا مسافرتي است بايد پرستاري براي او انتخاب شود كه با كودك مانوس باشد و قسمت اعظم اوقاتش را با مهر وعطوفت با كودك بگذارند.
در جوامعي كه اصولي براي زندگي وجود نداشته و يا انديشيده نباشد همه امور و از جمله جنبه هاي تربيتي درهم وآشفته است. چه بسيار مادراني كه خود به هر سو مي روند وفرزندشان را به دست پرستاران و يا به شانس مي سپارند، اینکه بر سر او چه آيد و در آينده چگونه فردي بشود براي شان مطرح نيست. جدايي از فرزند نبايد كاري كوچك و ساده به حساب آيد، اگر چاره اي جز آن نيست لازم است كودك با تضمين و امنيت لازم پشتيباني گردد.
زندگي كودكان دور از مادر
اطفال خردسال به جدايي از مادر حساسند و كمترمي توانند خود را با وضع جديد مانوس كنند. هر چه به آنها مهر مي شود برايشان دلچسب نيست. طفل مدتها پس از جدايي از مادر ناراحت است، دنيا را تاريك و فاقد انس و محبت مي پندارد و آسايش وامنيت خود را از دست مي دهد.
كودكي كه مادرش از او دور شده و جداست غمگين وافسرده است. از ته دل نمي خندد، حال عموميش خوب نيست، حتي اشتها ندارد، رنگش پريده و دچار تشويش واضطراب است، گاهي از خواب مي پرد، زماني بهانه مي گيرد واگر كودك بداند كه مادرش پس از مدتي از مسافرت بر مي گردد تا حدودي جدايي را راحت تر تحمل مي كند و تا وقتي كه به او بگويند او از سفر بر نمي گردد.اعلام ناگهاني اين خبر حتي ممكن است موجب شوك عصبي او شود. اگر مادر از كودك به ناچار جدا و از او غايب مي شود لااقل بايد اطمينانش دهد كه بزودي بر مي گردد و به ديدنش مي آيد.
اين تصور غلط است كه كودك خردسال مادر وغير مادر را نمي فهمد وجدايي را مي تواند تحمل كند. بررسي ها نشان داده است كه كودك 1.5 ماهه نسبت به جدايي واكنش مي دهد وحتي اگر خوب هم تغذيه شود از جدايي رنج مي برد.
جدا ماندن طفل ازمادر موجب اختلالاتي در روان و در رفتار كودك خواهد شد. بررسي ها نشان داده كه برخي از آنها سختگير ومهاجم، نامتعادل، بي عاطفه و لاابالي مي شوند ونسبت به همه چيز بي قيد مي گردند و به هيچ جامعه اي نمي پيوندند. برخي ديگر لجباز مي شوند بهانه گيري مي كنند، راه فرار از منزل را مي آموزند، احساس بي محبتي مي كنند و از نظر رواني ارضا نمي شوند.
كودك نيازمند به نوازش ومحبت واقعي است و كار مربي وپرستار از اين حيث كامل نمي تواند باشد. در جنبه رشد بررسي ها نشان داده كه كودكي اين چنين از لحاظ رشد نيزدچارعقب ماندگي مي شود وهر چه جدايي بيشتر باشد اين جنبه بيشتر است. بخصوص براي كودكي كه داراي هوش سرشارتري باشد. شخصيت چنين كودك در جنبه هاي اخلاقي و عاطفي كمتر توسعه مي يابد واين امر حتي براي دوران بزرگسالي هم آثار نامطلوب از خود بر جاي مي گذارد. اين مساله شامل رشد رواني كودك نيز خواهد بود و از آن بابت هم كودك دچار تاخير رواني است.
غيبت هاي مكرر مادر در كودك بي تفاوتي عاطفي ايجاد مي كند كه برای طفل امري زيانبخش است و كودك حاضر نيست فرد ديگري را به عنوان جانشين مادر بپذيرد و دائما در حال عصيان و ظغيان است.
برخی عوامل آثار زیانبار غيبت ها را بيشتر و اثر آن را دردناك تر مي سازد. اين عوامل متعدد است
- طول مدت جدايي؛ مدت جدایی هر چه جدايي بيشتر، زيانش زيادتر است.
- سن كودك در حين جدايي؛ هر چه كودك خردسال تر اثر غيبت مادر در اوبيشتر است.
- نوع زندگي پس از جدايي؛ هرچه زندگي كودك آشفته تر ودرهم تر تاثير زيانبخش او زيادتر است.
- نوع مربي در زمان غيبت؛ هر چه مربي سختگيرتر وسست عاطفه تر، اثر آن نامطلوبتر است.
- وضع ارضاي نيازمندي ها؛ ارضای نیازهایی چون آب، غذا، استراحت و....هر چه نامطلوبتر اثر آن بدتر است.
كودك در حين جدايي و يا غيبت مادر گاهي به ياد او اشك مي ريزد. در چنين وضعي نبايد كودك را مجبور كرد كه از گريه خودداري كند، بلكه بايد در كنارش نشست و تدريجا با دلسوزي او را آرام كرد.
نوع جدايي
ديديم كه جدايي ها هر قدر بيشتر باشد زيان آن براي كودك بيشتر است. اگر او بدين وضع عادت كند حالت بي تفاوتي و نا آشنايي بر او غلبه مي كند. طوري كه از پس اين حاضر نيست مادر را بپذيرد. البته جدائي ها لازم نيست طولاني باشد گاهي جدائي هاي موقت هم از مادر باعث اختلال مي شود.
هرگز براي جدا شدن از كودك نبايد از غفلت او استفاده كرد. اگر بناست پس از رفتن فرزند به كودكستان مادر به مسافرت برود لازم است اين مطلب را قبلا به او بگويد. زيرا طفل از مدرسه بر مي گردد منتظر استفبال مادر است. به دنبال او مي گردد، اگر او را نيابد برايش بسيار دردناك است
مقالات بیشتر را در سایت وولک بخوانید
http://www.voolak.com