02-01-2019, 05:41 PM
ماه ها گذشت و، در این وضعیت که به سال بعد هم منتقل شد، کشاورزان مثل یک دعا زیر لب به خود می گفتند: «این شهر از بین می ره.» اما هواشناسان ملبورن مخالف بودند. دلسوزانه با کت و شلوار در استدیوهایی با هوای مطبوع تا ساعت شش بعد از ظهر کار می کردند و گزارش می دادند. رسما بدترین وضعیت قرن بود. الگوی آب و هوا اسم مخصوص به خودش را داشت؛ تلفظ آن هرگز به طور کامل مشخص نشد. «ال نینو». دست کم مگس های لاشه خوشحال بودند. دستاوردهای آن روزشان عادی نبود. کوچکتر بودند و دسترسی شان به گوشت آسان تر بود. البته اهمیتی نداشت. همان بودند، چشمان براق، زخم های مرطوب.
سختی هاست که عیار واقعی آدم ها را مشخص می کند کتاب درباره مخوف ترین خشکسالی که بشر به خود دیده است که در آن انسان ها برای بقا دست به کارهایی می زنند که باور و هضم آن برای افراد عادی کمی سخت است.
سختی هاست که عیار واقعی آدم ها را مشخص می کند کتاب درباره مخوف ترین خشکسالی که بشر به خود دیده است که در آن انسان ها برای بقا دست به کارهایی می زنند که باور و هضم آن برای افراد عادی کمی سخت است.